โพสต์นี้ต่อจากเมื่อวาน
ผมจะมายกตัวอย่างบทๆหนึ...

โพสต์นี้ต่อจากเมื่อวาน
ผมจะมายกตัวอย่างบทๆหนึ่งที่ผมชอบมากในเรื่อง
異世界のんびり農家 Isekai Nonbiri Nouka ชาวไร่สโลว์ไลฟ์ต่างโลก

จะมีสปอยนะครับ

................
......
...
...
..
.
.
.

................. เริ่ม

---------------------------------

อันนี้เป็นเรื่องช่วงตอนที่ 673 ฉบับเว็บ
โดยมีตัวละครหลักดังต่อไปนี้

ลูกน้องของพระเอกที่ทำหน้าที่องครักษ์
- จากนี้ไปเรียกลูกน้อง

ลูกศิษย์ของลูกน้องพระเอกที่อยากมาเป็นอนุภรรยาลูกน้องพระเอก
- จากนี้ไปเรียกลูกศิษย์

ภรรยาลูกน้องพระเอก
- จากนี้ไปเรียกภรรยา

โดยเรื่องนั้นมีอยู่ว่า
ลูกศิษย์นั้นอยากมาเป็นอนุภรรยาของลูกน้อง
แล้วเกิดเรื่องวางกับดัก
ที่จะทำให้อีกฝ่ายรับตัวเองเป็นภรรยาให้ได้

โดยที่เรื่องนี้ มีผู้หญิงทั้งหมู่บ้านมาร่วมช่วยกันด้วย

แต่ตัวลูกน้องนั้นเป็นคนรักเดียวใจเดียว
เคยปฏิเสธไปรอบหนึ่งแล้ว
ครั้งนี้ก็ยังใจเด็ดไม่โอนอ่อน

พระเอกก็เลยเข้ามาขวาง

แล้วมาซักถามว่าเรื่องมันเป็นมายังไง
ทำไมผู้หญิงทั้งหมู่บ้านถึงมายุ่งเรื่องครอบครัวคนอื่นแบบนี้

แล้วก็ได้ความมาว่า
คนที่เป็นต้นเรื่องไม่ใช่ใครที่ไหน ..........
........ คือภรรยาของลูกน้องนั้นเอง

--------------------------------------

โดยเรื่องนี้มันมีประเด็นอยู่ว่า

สังคมในเรื่องเป็นสังคมศักดินา
ที่คนเป็นลูกจะถูกเลี้ยงมาเพื่อสืบทอดวิชาและตำแหน่งของพ่อแม่

ถึงแม้ว่าพระเอกจะไม่ถือว่าตนอยู่เหนือผู้อื่น
แต่ในทางปฏิบัติแล้วมีอำนาจเป็นราชาในดินแดนของตัวเอง

แล้วลูกน้องของพระเอกนั้น
ถึงแม้พระเอกจะไม่เคยแต่งตั้งแบบทางการ
แต่ก็ถูกยอมรับว่าเป็นองครักษ์ของพระเอกโดยคนในสังคม

ซึ่งวิชาการต่อสู้ของเขาและตำแหน่งนั้น
เป็นสิ่งที่ควรสืบทอดต่อให้ลูก

ซึ่งปัญหาก็มีอยู่ว่า

ตอนที่ย้ายมาหมู่บ้านพระเอก
ลูกชายคนโตก็โตเต็มวัยแล้ว และเดินสายอาชีพช่างหิน
แล้วมีครอบครัวและลูกของตัวเองไปแล้ว

ส่วนลูกสาวก็เมียคนนึงของพระเอก
หลานที่เป็นลูกพระเอกนี่ก็เหมือนเจ้าชาย
จะให้ลดตัวมาสืบทอดตำแหน่งอัศวินก็ไม่ได้
(ไม่ลูกคนที่ 18 ก็ 19 ในเรื่องยังไม่มีชื่อ)

ตัวภรรยาก็อายุมากแล้ว
เลยพยายามจะหาอนุมาให้สามี
เพื่อเพิ่มโอกาสมีลูก

----------------------------------------

พระเอกได้ฟังก็ไม่สบอารมณ์
เพราะพระเอกนั้นถือว่า เด็กที่เกิดมาควรมีอิสระ
จะมากำหนดอาชีพให้ตั้งแต่เกิดเลยได้ยังไง

แต่ก็มาพบว่า คนส่วนใหญ่ในโลกนี้
ถือว่านี่เป็นสิ่งที่ควรทำกัน

เพราะถ้าลูกไม่สืบทอดวิชาของพ่อแม่
วิชานั้นก็จะเสื่อมถอยหายไป
และเกิดเป็นปัญหาทางสังคมขึ้นมา

โดยที่บรรดาภรรยาทั้งหมดของพระเอก
ต่างก็เลี้ยงลูกมาเพื่อสืบทอดตำแหน่งในสังคมกันทั้งนั้น

ทำให้พระเอกก็เข้าใจว่า
มันมีเหตุผลและความจำเป็นของมันอยู่
แต่ก็กำหนดไว้ด้วยว่า

ทุกคนจะเลี้ยงลูกมาแบบนั้นก็ได้
แต่ท้ายสุดแล้วสิทธิในการตัดสินใจต้องอยู่ที่ตัวเด็ก

-------------------------------------

แล้วก็ไปถามภรรยาลูกน้องว่า

คุณอายุมากแล้วก็จริง แต่ก็ยังมีได้
ทำไมถึงไม่พยายามเอง
ไปโยนความรับผิดชอบให้คนอื่นทำไม

แล้วก็ได้ความคือ ...................
....................
...........
.....
...
..
.

.......................... มองหน้าลูกสาวไม่ได้

------------------------------

ซึ่งการที่เราจะทำความเข้าใจในเรื่องนี้
เราต้องย้อนไปช่วงแรกของเรื่องที่ตอน 50
ที่เกิดขึ้นสักประมาณ 10 ปีก่อน

ลูกน้องของพระเอกเป็นคนจากอีกหมู่บ้าน
ที่ขณะนั้นกำลังผจญปัญหาอดอยากขาดแคลน

เมื่อรู้ว่าหมู่บ้านพระเอกนั้นอุดมสมบูรณ์
ก็ขอร้องให้รับคนอพยพไปอยู่ด้วย

เกือบทั้งหมดเป็นเด็กผู้หญิงที่เป็นแรงงานไม่ได้

พระเอกที่กำลังต้องการคนย้ายหมู่บ้านก็เลยรับมา

โดยหนึ่งในนั้นคือลูกสาวของลูกน้องพระเอก

-----------

สำหรับพระเอกแล้ว
มันเป็นเพียงแค่การช่วยเหลือกัน

ถ้าเขาลำบากเราก็รับกันมา
แล้วทางนี้ก็ต้องการคนเพิ่มอยู่แล้ว
ไม่ได้คิดอะไรมาก

ซึ่งถ้าเรามองจากมุมมองของพระเอก
มันก็ไม่ได้มีอะไร ทุกคนก็กินดีอยู่ดีกัน

แต่สำหรับมุมมองของอีกฝั่งตอนนั้น
พวกเขารู้แต่ว่าพระเอกเป็นคนมีทรัพย์และอำนาจ

ถึงแม้ว่าตอนนี้ทุกคนจะกินดีอยู่ดีกัน
แต่การกระทำตอนนั้นนะ
มันไม่ได้ต่างอะไรกับการขายลูกตัวเองให้มาเป็นทาสเลย

ทำให้คนในหมู่บ้านนั้น
ต้องแบกรับตราบาปที่ขายลูกตัวเองไป

-----------------------------

ซึ่งประเด็นนี้ก็เป็นสิ่งที่ส่งผลกระทบถึงตัวละครอื่นๆด้วย

ลูกสาวของผู้ใหญ่บ้านที่เป็นคนโตสุดในกลุ่มผู้อพยพ
จึงได้ดั้นด้นมาเป็นเมียพระเอกให้ได้
เพื่อรับรองความเป็นอยู่ของเด็กๆที่อพยพมา

ตอนที่เด็กๆกลุ่มหนึ่งโตแล้วและแต่งงาน
พระเอกก็ต้องไปหว่านล้อมพ่อแม่แท้ๆ
ว่าคุณไปอวยพรพวกเขากันเถอะ

-----------------------------

ในกรณีของภรรยาลูกน้องพระเอกนั้น

ตอนนั้นเชื่อว่าตัวเองคงไม่ได้เจอหน้าลูกอีกแล้ว

ฉันเป็นแม่ที่ทอดทิ้งลูกตัวเอง
จะมีหน้ามาอยากมีลูกเพิ่มได้ยังไง

พระเอกได้ฟังก็บอก

โอเค ผมเข้าใจคุณแล้ว

แต่ขอร้องว่าช่วยลืมความรู้สึกนั้นไปทีได้ไหม

ถ้าทำไมได้ ก็ขอให้เอามาลงกับผม
เพราะผมเป็นคนที่พรากคุณออกจากลูกในตอนนั้น

และขอให้คุณนึกถึงความรู้สึกของสามีด้วย

เขาคิดถึงแต่คุณคนเดียวนะ

-------------------------------

เรื่องหลังจากนั้นก็คือ
ตัวลูกน้องกับภรรยาปรับความเข้าใจกันได้

ส่วนพระเอกก็ย้ำกับลูกน้องว่า
ถ้ามีเด็กเกิดมาจริงๆ
คุณก็เลี้ยงแบบที่คุณอยากเลี้ยงไป

แต่จะให้มาเป็นองครักษ์หรือไม่นี่
มันเป็นอีกเรื่องที่ต้องดูฝีมือกับความสมัครใจกันก่อนนะ

-------------------------------

หลังจากนั้น
พระเอกก็ไปพูดกับคนที่เป็นเบื้องหลังอีกที
ที่ไปยุให้ผู้หญิงทั้งหมู่บ้านมายุ่งเรื่องนี้กัน

แล้วก็เป็นการตั้งคำถามกัน
เกี่ยวกับเรื่องการสืบทอดวิชาความรู้
และเรื่องอิสรภาพของเด็ก

ให้เป็นที่ถกเถียงกันต่อไปครับ

----------------------------------------------------
----------------------------------------------------

ตอนอ่าน น้ำตาจะไหล

---